Τὴν Ἐδὲμ Βηθλεὲμ ἤνοιξε, δεῦτε
ἴδωμεν·
τὴν τρυφὴν ἐν κρυφῇ εὕρομεν, δεῦτε
λάβωμεν,
τὰ τοῦ Παραδείσου ἔνδον τοῦ Σπηλαίου.
Ἐκεῖ ἐφάνη ῥίζα ἀπότιστος,
βλαστάνουσα ἄφεσιν·
ἐκεῖ εὑρέθη φρέαρ
ἀνώρυκτον, οὗ πιεῖν Δαυῒδ πρὶν ἐπεθύμησεν·
ἐκεῖ Παρθένος τεκοῦσα βρέφος, τὴν δίψαν
ἔπαυσεν εὐθύς, τὴν τοῦ Ἀδὰμ καὶ
τοῦ Δαυΐδ·
διὰ τοῦτο πρὸς τοῦτο ἐπειχθῶμεν,
οὗ ἐτέχθη,
Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων
Θεός.
ο οίκος της εορτής, κοντάκιον ρωμανού μελωδού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου