ΠΩΣ ΑΠΟ ΓΗ
—ἀπὸ πηλό, ἀπὸ χῶμα— ἔγινες,
κρατιόσουν μέσα της, μαζί
της ὁ βίος σου,
καὶ τώρα ὅλα τἄχεις σὰν
ἕνα τίποτα, σοῦ φαίνονται σκιά,
τὰ προσπερνᾶς ὅλα καὶ
μόνο ἐμένα ζητᾶς;
Γιὰ μένα θέλεις νὰ μιλᾶς,
νὰ διηγεῖσαι γιὰ μένα,
νὰ μὲ βλέπεις, ἂν εἶναι
μπορετό, κάθε στιγμή σου,
οὔτε ὕπνο νὰ ἔχεις, οὔτε
νὰ τρῶς, οὔτε νὰ πίνεις
ἢ νὰ ντύνεις τὸ σῶμα σου
δὲν σὲ νοιάζει καθόλου
ύμνοι θείων ερώτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου