πένθος χαρωπόν= η βαθιά συναίσθηση και το υπέροχο βίωμα της μακαρίας χαρμολύπης , πού υπάρχει και εγκρύπτεται στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Αφορμή ένας στίχος του Ν. Καρούζου, από το ποίημα "απολέλυσαι της ασθενείας σου". Όλοι οι ποιητές , είτε το γνωρίζουν , είτε το αρνούνται,είτε το αγνοούν είναι λίγο πολύ χαρμολυπικοί.Η μακαρία χαρμολύπη όμως εντοπίζεται απόλυτα μόνο στους βιωματικούς μυστικούς της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Πέμπτη

σπουδές- τέλλος άγρας





Η πολιτεία, καταχνιασμένη,
φεύγει, διαλύεται, ξεθυμαίνει.

Στο βράδυ αυτό το νοτερό,
είν' όλα αχλύ κι όλα νερό.

Μες στα νερά, πώς τρεμοσβήνει
μια κατακίτρινη σελήνη.

Κι αυτά τα δέντρα, στη σειρά,
κι οι εκκλησιές, μες στα νερά!

Μέσα μου κλαίει απόψε πάλι
υγρός αχνός, ώχρα κι αθάλη.

Κι είν' η καρδιά μου σφαλιστή,
σα μια μητρόπολη σβηστή.

Μες στην καρδιά μου έχω κλεισμένο
ένα μεγάλο Εσταυρωμένο.

Στα πόδια του - φτωχειά πιστή!
- η Ελλάδα κλαίει, γονατιστή.


Δεν υπάρχουν σχόλια: