Εἰς ἀναμάρτητον χώραν, καὶ ζωηράν,
ἐπιστεύθην,
γεωσπορήσας τὴν ἁμαρτίαν,
τῇ δρεπάνῃ ἐθέρισα, τοὺς στάχυας τῆς ἀμελείας,
καὶ δραγμάτων ἐστοίβασα, πράξεών μου τὰς θημωνίας,
ἃς καὶ κατέστρωσα οὐχ ἅλωνι τῆς μετανοίας.
Ἀλλ' αἰτῶ σε, τὸν προαιώνιον γεωργὸν ἡμῶν Θεόν,
τῷ ἀνέμῳ τῆς σῆς φιλευσπλαγχνίας
ἀπολίκμισον τὸ ἄχυρον τῶν ἔργων μου
καὶ σιτάρχησον τῇ ψυχῇ μου τὴν ἄφεσιν,
εἰς τὴν οὐράνιόν σου συγκλείων με ἀποθήκην
καὶ σῶσόν με.
από τα εσπέρια της Κυριακής του Ασώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου