Το Εριντάν ορθόπλωρον
όργωνε το γαλάζιο κάμπο
τον ανθισμένο αφρόκρινα
κι αν ήταν το ταξίδι μας,
ταξίδι σκλάβων ή όχι,
δε μ` ένοιαζε, δεν τόκρινα.
Στην πλώρη στέκουμουν ορθός
και κοίταζα το τέρμα
τη δύση που ήταν κόκκινη
σα να τη βάψαν μ` αίμα
κι αν ήταν το αίμα της ζωής
που τη μαχαίρωναν ανθρώποι,
την ώρα αυτή δεν τόκρινα
τι `ταν για μας σκληρή η ζωή
και ξένοι γύρω οι τόποι
και το Εριντάν ορθόπλωρον
όργωνε το γαλάζιο κάμπο
τον ανθισμένο αφρόκρινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου