πένθος χαρωπόν= η βαθιά συναίσθηση και το υπέροχο βίωμα της μακαρίας χαρμολύπης , πού υπάρχει και εγκρύπτεται στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Αφορμή ένας στίχος του Ν. Καρούζου, από το ποίημα "απολέλυσαι της ασθενείας σου". Όλοι οι ποιητές , είτε το γνωρίζουν , είτε το αρνούνται,είτε το αγνοούν είναι λίγο πολύ χαρμολυπικοί.Η μακαρία χαρμολύπη όμως εντοπίζεται απόλυτα μόνο στους βιωματικούς μυστικούς της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Τετάρτη

νικηφόρος βρεττάκος, η βρύση του πουλιού


Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν
τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο
ψιχάλισμα στὰ ὄρη, τὴ χαρά,
τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!

Τρίτη

Θεοτοκάριον 1 : Τά χείλη σου ἔγιναν κλωστοῦλα κόκκινη...


Παναγιά Γλυκοφιλούσα,17ος αιω., Βυζ . Μουσείο
"Σοῦ τά χείλη πέφυκεν σπαρτίον κόκκινον
καί τί ὡραία ἡ λαλιά σου!
δι'ὧν κατεφίλησας Θεόν,
Παναγία, ὡς βρέφος ἐπωλένιον"

...
Τά χείλη σου ἔγιναν κλωστοῦλα κόκκινη,
καί τί ὡραία ἡ λαλιά σου!
σάν φίλησες πολλές φορές τόν Πλάστη,
Παναγία μου,
σάν βρέφος στήν ποδιά σου!
Από το Θεοτοκάριον, ποίημα Ιωάννου Ευχαϊτών(ΙΑ΄αιών)
 
μετάφραση Μοναχού Εσφιγμενίτου

Δευτέρα

Μοναχός Ἀμόναχος : Στὸ κελὶ τῆς σπλαχνικιᾶς ἐξορίας μου





Σ’ αὐτὸ τὸ κελὶ
τῆς σπλαχνικιᾶς ἐξορίας μου
μετρῶ τὰ κράσπεδα
τῆς παλέστρας τοῦ κλουβιοῦ μου.
Κι ἀναμετρῶ τὶς ὀμορφιὲς
καὶ τὰ χαλάσματα
τούτης τῆς πρόσκαιρης ζωῆς
ποὺ τόση χαρὰ καὶ πίκρα
μέχρι θανάτου μᾶς ἐπότισε.

Καὶ σταματῶ μὲ σεβασμὸ
στὴ μὲρα
ποὺ γνώρισα τὸν πόνο.
Ὅταν τὰ ὀστά μου ἔτριξαν
σκάζοντας στὰ κύματα
ἀπ' τοῦ ἀνέμου τὴ χαρὰ
στὰ κοῖλα
τῆς θαλάσσης μνήματα.


Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ψυχή μου», ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 1993.





Κυριακή

...καί τάς αισθήσεις εκκαθάρωμεν πρός άς ο πόλεμος...


Εξορία Αδάμ, Γκουστάβ Ντορέ


Λιχνευσάμενοι, τήν πρώτην υπέστημεν γύμνωσιν, 
ηττηθέντες τής πικράς γεύσεως, καί τού Θεού εξόριστοι γεγόναμεν, 
αλλ' επανάγωμεν πρός μετάνοιαν, καί τάς αισθήσεις εκκαθάρωμεν πρός άς ο πόλεμος, επεισόδιον τήν νηστείαν ποιούμενοι, 
ελπίδι χάριτος, τάς καρδίας βεβαιούμενοι, 
ου βρώμασιν, εν οίς ουκ ωφελήθησαν οι περιπατήσαντες, 
καί βρωθήσεται ημίν ο Αμνός τού Θεού, εν τή ιερά καί φωτοφόρω νυκτί τής εγέρσεως, 
τό υπέρ ημών αχθέν σφάγιον,
 τό τοίς Μαθηταίς κοινωνήσαν, εν εσπέρα τού μυστηρίου, 
καί σκότος λύον τής αγνωσίας, εν τώ φωτί τής αυτού Αναστάσεως.


κατανυκτικό τροπάριο των αποστίχων πού ψάλλεται το βράδυ της Κυριακής της Αποκρέω Εβδομάδας και βρίσκεται στο Τριώδιον 


Σάββατο

Ν.Καρούζος, απολέλυσαι της ασθενείας σου





Νηστεύει ἡ ψυχή μου ἀπὸ πάθη καὶ τὸ σῶμα μου ὁλόκληρο τὴν ἀκολουθεῖ. 

Οἱ ἀπαραίτητες μόνο ἐπιθυμίες - καὶ τὸ κρανίο μου ὁλημερὶς χῶρος μετανοίας ὅπου ἡ προσευχὴ παίρνει τὸ σχῆμα θόλου.

 Κύριε, ἀνῆκα στοὺς ἐχθρούς σου.
 Σὺ εἶσαι ὅμως τώρα ποὺ δροσίζεις τὸ μέτωπό μου ὡς γλυκύτατη αὔρα. 

Ἔβαλες μέσα μου πένθος χαρωπὸ καὶ γύρω μου ὅλα πιὰ ζοῦν καὶ λάμπουν. 
Σηκώνεις τὴν πέτρα - καὶ τὸ φίδι φεύγει καὶ χάνεται.

 Ἀπ' τὴν ἀνατολὴ ὡς τὸ βασίλεμμα τοῦ ἥλιου θυμᾶμαι πὼς εἶχες κάποτε σάρκα καὶ ὀστὰ γιὰ μένα. 

Ἡ νύχτα καθὼς τὴν πρόσταξες ἀπαλὰ μὲ σκεπάζει κι ὁ ὕπνος - ποὺ ἄλλοτε ἔλεγα πὼς ὁ μανδύας του μὲ χίλια σκοτάδια εἶναι καμωμένος, ὁ μικρὸς λυτρωτής, ὅπως ἄλλοτε ἔλεγα - μὲ παραδίδει ταπεινὰ στὰ χέρια σου... 

Μὲ τὴ χάρη σου ζῶ τὴν πρώτη λύτρωσή μου.




Ποιήματα, 1961.



πηγη εικόνας

Εισαγωγικόν

Ξεκινάω  μία ταπεινή προσπάθεια ανθολόγησης εκκλησιαστικών και θύραθεν κειμένων της υψηλής τέχνης της Ποιήσεως, για όποιον ενδιαφέρεται να σκύψει στον βυθό των μυστικών λογισμών και της ακρότατης περιπέτειας των μη κοινών ανθρώπων, πού λέγονται ποιητές. 

Το ιστολόγιο αυτό το έφτιαξα για τον εαυτό μου πρώτιστα.Είναι μια ευκαιρία να συμπεριλάβω σε ένα διαδικτυακό "τετράδιο", ό,τι αγγίζει την ψυχή ουσιαστικά, από το πιό τίμιο μαργαρίτη, έως το πλέον ευτελές συναίσθημα, πού όμως ουσιαστικοποιεί την σκέψη και αφήνει έστω το ελάχιστο ίχνος του, στον ψυχισμό και την καθημερινότητα του βίου .

Το ιστολόγιο αυτό δεν διεκδικεί καμία πρωτοτυπία ή ιδιαίτερη αξίωση. Υπάρχει για να υπάρχει και θα εμπλουτίζεται καθημερινά, σαν ένα μικρό κέρασμα..Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι στην ανάγνωση και στην εντρύφηση της διαδικτυακής ποιητικής περιπλάνησης. Άλλωστε είναι δημόσιο.

πένθος χαρωπόν= η βαθιά συναίσθηση και το υπέροχο βίωμα της μακαρίας χαρμολύπης , πού υπάρχει και εγκρύπτεται στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Αφορμή ένας στίχος του Ν. Καρούζου, από το ποίημα "απολέλυσαι της ασθενείας σου". Όλοι οι ποιητές , είτε το γνωρίζουν , είτε το αρνούνται,είτε το αγνοούν είναι λίγο πολύ χαρμολυπικοί.Η μακαρία χαρμολύπη όμως εντοπίζεται απόλυτα μόνο στους βιωματικούς μυστικούς της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Το ιστολόγιο αφιερώνεται και τίθεται υπό την σκέπην του αγίου Ποιητού Ρωμανού του Μελωδού.