Σ’ αὐτὸ τὸ κελὶ
τῆς σπλαχνικιᾶς ἐξορίας μου
μετρῶ τὰ κράσπεδα
τῆς παλέστρας τοῦ κλουβιοῦ μου.
Κι ἀναμετρῶ τὶς ὀμορφιὲς
καὶ τὰ χαλάσματα
τούτης τῆς πρόσκαιρης ζωῆς
ποὺ τόση χαρὰ καὶ πίκρα
μέχρι θανάτου μᾶς ἐπότισε.
Καὶ σταματῶ μὲ σεβασμὸ
στὴ μὲρα
ποὺ γνώρισα τὸν πόνο.
Ὅταν τὰ ὀστά μου ἔτριξαν
σκάζοντας στὰ κύματα
ἀπ' τοῦ ἀνέμου τὴ χαρὰ
στὰ κοῖλα
τῆς θαλάσσης μνήματα.
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ψυχή μου», ἐκδ. Δόμος, Ἀθήνα 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου