Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος;
Ποία δόξα ἕστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος;
Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα·
μία ῥοπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται.
Ἀλλ' ἐν τῷ φωτί, Χριστέ, τοῦ προσώπου σου,
καὶ τῷ γλυκασμῷ τῆς σῆς ὡραιότητος, ούς ἐξελέξω ἀνάπαυσον ὡς φιλανθρωπος.
Ποιά απόλαυση της ζωής αυτής τάχα μένει
απάντρευτη με κάποια λύπη;
Ποιά δόξα δεν μετακουνήθηκε σε τούτη δώ την γή;
Όλα είναι πιό αδύναμα και από σκιά
και από ονειροφαντασία
πιότερο απατηλά!
Φέρνει ο καιρός μια γύρα
και σ'όλα έρχεται διάδοχος ο θάνατος.
Αλλά σαν φιλάνθρωπος
δώσε ανάπαυση,
σ'αυτούς πού διάλεξες να πάρεις,Χριστέ,
εκεί πού του προσώπου Σου το Φως,
εκεί πού η γλυκάδα
της ωραιότητας Σου.
παράφραση ελευθέρα
πηγή εικόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου